کلامیدیا چیست؟
کلامیدیا یک عفونت شایع مقاربتی (STI) است که توسط باکتری ایجاد می شود. افرادی که کلامیدیا دارند اغلب در مراحل اولیه، علائم ظاهری ندارند. در واقع، تخمین زده می شود که 40 تا 96 درصد از افراد مبتلا به کلامیدیا هیچ علامتی ندارند. کلامیدیا درمان نشده می تواند عوارض جدی ایجاد کند، بنابراین مهم است که به طور منظم غربالگری ها را انجام داد.در ادامه این مقاله که دریکی از آزمایشگاه های خوب پاسداران تهران تهیه شده است، به روش انتقال این عفونت، علائم، علل، روش تشخیص و درمان کلامیدیا می پردازیم.
کلامیدیا چگونه منتقل می شود؟
رابطه جنسی بدون کاندوم یا سایر روش های بازدارنده و رابطه جنسی دهانی اصلی ترین راه های انتقال عفونت کلامیدیا هستند.
برای ابتلا به آن لازم نیست دخول رخ دهد. لمس دستگاه های تناسلی با هم نیز ممکن است باعث انتقال باکتری شود. همچنین ممکن است در حین رابطه جنسی مقعدی ایجاد شود.
نوزادان تازه متولد شده می توانند در هنگام تولد، کلامیدیا را از مادر خود دریافت کنند..
عفونت کلامیدیا در چشم می تواند از طریق تماس دهانی یا تناسلی با چشم رخ دهد، اما این شایع نیست.
کلامیدیا حتی در افرادی که قبلاً یک بار عفونت را داشته و با موفقیت آن را درمان کرده است نیز ممکن است رخ دهد.
علائم بالینی کلامیدیا:
بعد از تماس با فرد آلوده، مشخص نیست چه مدت طول می کشد تا علائم ظاهر شوند، اما ممکن است چندین هفته طول بکشد.
علائم در زنان:
- ترشح از دهانه رحم
- خونریزی
- ادرار مکرر
- مقاربت جنسی دردناک
- احساس سوزش در هنگام ادرار
- درد در قسمت پایین شکم
- التهاب دهانه رحم (سرویسیت)
- خونریزی بین قاعدگی
اگر کلامیدیا به رحم و لوله های فالوپ گسترش یابد، می تواند منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود.
علائم PID عبارتند از:
- تب
- درد شدید لگن
- حالت تهوع
- خونریزی غیر طبیعی واژینال بین پریودها
علائم در مردان:
- تورم در بیضه ها یا مجرای ادرار
- احساس سوزش در هنگام ادرار
- ترشح زرد یا سبز از آلت تناسلی
- درد و حساسیت در قسمت پایین شکم
علائم مشترک در زنان و مردان:
هم مردان و هم زنان ممکن است علائمی را در رکتوم و مقعد تجربه کنند. ویروس می تواند این نواحی را در حین رابطه جنسی مقعدی یا با انتشار از اندام های تناسلی آلوده کند.
علائم عبارتند از:
- درد رکتوم
- ترشح یا خونریزی مقعدی
- تماس با ترشحات عفونی نیز می تواند منجر به ورم ملتحمه (چشم صورتی) شود.
علل و عوامل خطر ابتلا به کلامیدیا:
کلامیدیا یک بیماری مقاربتی است که توسط سویه خاصی از باکتری به نام کلامیدیا تراکوماتیس ایجاد می شود.
این بیماری از طریق ترشحات واژینال یا مایع منی منتقل می شود و می تواند از طریق تماس تناسلی یا رابطه جنسی دهانی، واژینال یا مقعدی محافظت نشده منتقل شود.
کلامیدیا در زنان بیشتر از مردان است. در واقع، تخمین زده می‌شود که نرخ کلی عفونت در ایالات متحده دو برابر بیشتر از مردان است.
برخی دیگر از عوامل خطر عفونت عبارتند از:
- عدم استفاده مداوم از روش های محافظتی مانند کاندوم
- داشتن شریک جنسی که با افراد دیگر رابطه جنسی دارد
- داشتن سابقه کلامیدیا یا سایر بیماری های مقاربتی
کلامیدیا چقدر شایع است؟
در سال 2018، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تخمین زد که تقریباً 4 میلیون مورد کلامیدیا در ایالات متحده وجود دارد.
مردان و زنان هر دو می توانند به این عفونت مبتلا شوند، اما موارد بیشتری در زنان گزارش شده است.
نرخ عفونت در میان زنان جوان بالاتر است و بیشترین میزان عفونت در زنان بین 15 تا 24 سال رخ می دهد.
CDC توصیه می کند که همه زنان فعال جنسی در سنین 25 سال و کمتر، و همچنین زنان 25 ساله و بالاتر با عوامل خطر ابتلا به کلامیدیا، هر ساله غربالگری شوند.
از نظر آماری، اگر فردی با بیش از یک نفر رابطه جنسی داشته باشد، احتمال بیشتری برای ابتلا به STI دارد.
تشخیص کلامیدیا
چند آزمایش مختلف وجود دارد که پزشک می تواند برای تشخیص کلامیدیا استفاده کند. آنها احتمالاً از یک سواب برای نمونه برداری استفاده می کنند، یا از مجرای ادرار در مردان یا از دهانه رحم در زنان نمونه میگیرند. برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه ارسال می کنند. آنها همچنین ممکن است نمونه ادرار را برای وجود باکتری بررسی کنند.
درمان های کلامیدیا
کلامیدیا قابل درمان است. از آنجایی که این یک عفونت باکتریایی است، پزشکان می توانند آن را با آنتی بیوتیک درمان کنند. پزشک آنتی بیوتیک های خوراکی، مانند آزیترومایسین (زیتروماکس) یا داکسی سایکلین را تجویز می کند. آنها همچنین توصیه می کنند که شریک جنسی نیز برای جلوگیری از عفونت مجدد و گسترش بیشتر بیماری تحت درمان قرار گیرد.
زنانی که عفونت کلامیدیا شدید دارند ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان، آنتی بیوتیک های داخل وریدی و داروهای مسکن داشته باشند.
پس از اتمام آنتی بیوتیک، باید پس از 3 ماه مجدداً آزمایش داد تا از درمان عفونت مطمئن شد. تا زمانی که اطمینان حاصل نشود که هم بیمار و هم شریک جنسی او درمان شده و به بیماری مبتلا نیست، رابطه جنسی ممنوع است.
عوارض کلامیدیا
عوارض در زنان: اگر عفونت کلامیدیا درمان نشود، می‌تواند باعث بیماری التهابی لگن شود که می‌تواند به لوله‌های فالوپ آسیب برساند. حتی می تواند باعث ناباروری شود. عفونت کلامیدیا درمان نشده همچنین می تواند خطر حاملگی خارج رحمی را افزایش دهد. و کلامیدیا ممکن است باعث زایمان زودرس شود. اگر مادران در حین زایمان عفونت را به فرزندان خود منتقل کنند، نوزاد ممکن است دچار عفونت چشم، کوری یا ذات الریه شود.
عوارض در مردان: کلامیدیا می‌تواند باعث عفونت اپیدیدیم یا پروستاتیت و التهاب رکتوم شود.
عوارض در زنان و مردان: مردان و زنان ممکن است به وضعیتی به نام اورتریت غیر گونوکوکی (NGU) مبتلا شوند.
پیشگیری از کلامیدیا
- استفاده از کاندوم در هر بار که رابطه جنسی
- محدود کردن تعداد شرکای جنسی
- پرهیز از تماس جنسی با فرد آلوده
اگر فکر می کنید آلوده هستید، از تماس جنسی خودداری کنید و به پزشک مراجعه کنید.
هر گونه علائم تناسلی، مانند ترشح یا سوزش در هنگام ادرار یا زخم یا بثورات غیر معمول، باید علامتی برای قطع رابطه جنسی و مراجعه فوری به پزشک باشد..
از آنجایی که کلامیدیا اغلب علائمی ندارد، افراد آلوده ممکن است ناآگاهانه آن را به شریک جنسی خود انتقال دهند.
منابع:
https://www.medicalnewstoday.com/
https://my.clevelandclinic.org/