لنفوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند که با میکروب ها مبارزه می کنند و از بیماری جلوگیری می کنند. افزایش سریع تعداد لنفوسیت ها می تواند نشان دهنده یک عفونت یا بیماری زمینه ای باشد. علل اصلی لنفوسیتوز معمولاً عفونت های حاد ویروسی هستند. گلبول های سفید شامل لنفوسیت های B و لنفوسیت های T هستند.
این سلول ها نقش اساسی در سیستم ایمنی دارند. سلول های B آنتی بادی هایی تولید می کنند که میکروب ها را از بین می برند و سلول های T با سلول های سرطانی و عفونی مبارزه می کنند.
لنفوسیتوز می تواند دلایل احتمالی زیادی داشته باشد و برخی ممکن است جای نگرانی نداشته باشند. با این حال، پزشکان برای ارائه درمان مناسب باید علت لنفوسیتوز را تعیین کنند. برای تشخیص لنفوسیتوزپزشک آزمایش چکاپ خون تجویز می کند.
تعداد لنفوسیت ها بالاتر از 3000 در یک میکرولیتر خون به طور کلی به عنوان لنفوسیتوز در بزرگسالان در نظر گرفته می شود. در کودکان، آستانه لنفوسیتوز با سن متفاوت است. می تواند به 9000 لنفوسیت در هر میکرولیتر برسد. آستانه دقیق لنفوسیتوز می تواند در هر آزمایشگاه کمی متفاوت باشد.
آیا لنفوسیتوز یک مشکل جدی است؟
لنفوسیت ها نقش اساسی در سیستم ایمنی ایفا می کنند و می توانند در طول عفونت افزایش پیدا کنند. این یک واکنش طبیعی است و لنفوسیتوز به خودی خود یک بیماری جدی نیست.
با این حال، پزشکان باید علت افزایش سطح لنفوسیت فرد را شناسایی کنند، زیرا ممکن است نشانه وضعیت جدی تری باشد.
علائم لنفوسیتوز چیست؟
لنفوسیتوز به خودی خود علائمی ایجاد نمی کند. با این حال، ممکن است علائم ناشی از علت اصلی لنفوسیتوز را تجربه کنید. بسته به علت، علائم ممکن است از بدون علامت تا شدید متغیر باشد. به عنوان مثال، آنفولانزا می تواند باعث لنفوسیتوز و علائمی مانند سرفه، دردهای عضلانی و تب شود.
اما به طور کلی، علائمی که می تواند نشان دهنده لنفوسیتوز باشد لنفادنوپاتی عمومی یا تورم غدد لنفاوی و اسپلنومگالی است. اسپلنومگالی به بزرگی طحال اشاره دارد که ممکن است به صورت درد مبهم در ربع فوقانی سمت چپ شکم ظاهر شود. این مشکل در معاینه فیزیکی تشخیص داده میشود.
علل لنفوسیتوز:
لنفوسیتوز علل بالقوه مختلفی دارد که از عفونت های جزئی تا سرطان ها را شامل می شود.
عفونت های ویروسی
عفونت های ویروسی مختلف می توانند باعث لنفوسیتوز شوند، از جمله:
- آنفولانزا
- اوریون
- هپاتیت
- سرخجه
- سرخک
- آدنوویروس
به طور متناقض، بیماری کووید 19باعث کاهش سطح لنفوسیت ها می شود. شمارش کمتر از 1000 لنفوسیت در هر میکرولیتر (μl) خون معمولاً نشانه بیماری شدید است.
یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی که می‌تواند باعث لنفوسیتوز شود، ویروس اپشتین بار (EBV) است. علاوه بر این، EBV می تواند باعث بیماری به نام مونونوکلئوز عفونی شود.
برخی از علائم عفونت EBV عبارتند از:
- غدد لنفاوی متورم در گردن
- خستگی
- کبد متورم
- تب
- راش
- گلوی ملتهب
- طحال بزرگ شده
هیچ درمانی برای EBV وجود ندارد، اما درمان‌های خانگی مانند استراحت زیاد، نوشیدن مایعات و مصرف داروهای بدون نسخه می‌توانند علائم را تسکین دهند. همچنین فرد مبتلا باید از ورزش های شدید خودداری کنند، زیرا می تواند باعث پارگی طحال شود.
استرس:
استرس ناشی از بیماری های شدید ممکن است باعث لنفوسیتوز شود. این امر در افرادی رخ می دهد که بیماری قلبی دارند، از اپی نفرین استفاده می کنند یا تشنج را تجربه می کنند.
علائم بستگی به این دارد که کدام شرایط باعث استرس شده است.
عفونت های باکتریایی:
بیشتر عفونت های باکتریایی باعث افزایش تعداد نوتروفیل ها، نوع دیگری از گلبول های سفید خون می شوند. با این حال، برخی از بیماری های باکتریایی، مانند سیفلیس و بیماری خراش گربه (CSD) می توانند باعث لنفوسیتوز شوند.
لوسمی لنفوسیتی مزمن:
لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) شایع ترین نوع لوسمی در بزرگسالان است. از سلول های B شروع می شود و باعث افزایش لنفوسیت های غیر طبیعی می شود. دو نوع CLL وجود دارد، یکی که به کندی رشد می کند و دیگری به سرعت رشد می کند.
افراد مبتلا به CLL ممکن است در زمان تشخیص هیچ علامتی نداشته باشند، اما علائم احتمالی عبارتند از:
- کاهش وزن
- ضعف
- تب
- لرز
- خستگی
- درد یا پری در شکم
- عرق شبانه
- تورم غدد لنفاوی
لنفوم غیر هوچکین:
لنفوم غیر هوچکین (NHL) سرطان گلبول های سفید خون است. انواع مختلفی از NHL وجود دارد و فقط برخی از آنها دارای لنفوسیتوز به عنوان یک مشخصه هستند، مانند MCL
لنفوسیتوز چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک لنفوسیتوز را با یک آزمایش چکاپ خون به نام شمارش کامل خون (CBC) تشخیص می‌دهد. این آزمایش چکاپ نشان دهنده افزایش گلبول های سفید خون با لنفوسیت های بالاتر از حد طبیعی است. پزشک شما ممکن است از سایر آزمایشات چکاپ خونی تشخیصی مانند آزمایشی به نام فلوسیتومتری استفاده کند تا ببیند آیا لنفوسیت ها کلونال هستند (که در اختلالی به نام لوسمی لنفوسیتی مزمن دیده می شود). آزمایش چکاپ ممکن است شامل بیوپسی مغز استخوان نیز باشد تا به تعیین علت اصلی لنفوسیتوز کمک کند. پزشکان برای کمک به تعیین علت اصلی لنفوسیتوز، به سابقه پزشکی، علائم فعلی، لیست داروها و معاینه فیزیکی تکیه می کنند.
لنفوسیتوز چگونه درمان می شود؟
پزشکان لنفوسیتوز را با تلاش برای رفع علت اصلی آن درمان می کنند. برای اکثر افراد، لنفوسیتوز با بهبود شرایط زمینه ای از بین می رود.
چه عوارضی با لنفوسیتوز همراه است؟
لنفوسیتوز به پزشک می گوید که فرد عفونت یا بیماری داشته. در بسیاری از موارد، لنفوسیتوز به این معناست که بدن با عفونت ویروسی مبارزه کرده است.
در برخی موارد، لنفوسیتوز یکی از اولین علائم برخی از سرطان های خون، از جمله لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) است که شایع ترین نوع لوسمی است که در بزرگسالان مشاهده می شود. آزمایشات بیشتر معمولاً برای رد سایر شرایط پزشکی و تشخیص قطعی علت لنفوسیتوز ضروری است.
آیا می توان از لنفوسیتوز پیشگیری کرد؟
هیچ راهی برای جلوگیری از لنفوسیتوز وجود ندارد. اما می توانید خطر ابتلا به عفونت ویروسی را با موارد زیر کاهش دهید:
- شستن مکرر و کامل دست ها با آب و صابون
- پرهیز از تماس با افراد بیمار
- از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی با افراد بیمار خودداری کنید
- ضد عفونی کردن سطوح
منابع:
https://www.medicalnewstoday.com/
https://my.clevelandclinic.org/