آبله میمون یا Monkeypox اولین بار در سال 1958 زمانی که شیوع بیماری شبیه آبله در کلنی های میمون هایی که برای تحقیق نگهداری می شدند، رخ داد، کشف شد، از این رو آبله میمون ها نامیده می شود. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال 1970 در جمهوری دموکراتیک کنگو ثبت شد. در ادامه ی این مقاله که توسط پزشکان قسمت خونگیری در منزل آزمایشگاه نیکو تهیه شده است، به علائم آبله میمون، روش تشخیص و درمان آن می پردازیم.
آبله میمون در مردم چندین کشور دیگر آفریقای مرکزی و غربی گزارش شده است: کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو، گابن، لیبریا، نیجریه، جمهوری کنگو و سیرالئون. اکثر موارد عفونت در جمهوری دموکراتیک کنگو است. موارد آبله میمون در افراد خارج از آفریقا به دلیل سفرهای بین المللی یا حیوانات وارداتی در ایالات متحده و اسرائیل، سنگاپور و بریتانیا رخ داده است.
منبع طبیعی آبله میمون، ناشناخته باقی مانده است. با این حال، جوندگان آفریقایی و نخستی‌های غیر انسانی (مانند میمون‌ها) ممکن است حامل ویروس باشند و افراد را آلوده کنند.
آبله میمون یک بیماری نادر است که در اثر عفونت با ویروس آبله میمون ایجاد می شود. ویروس آبله میمون از جنس Orthopoxvirus از خانواده Poxviridae است.
تشخیص این ویروس به دلیل شباهت ظاهری آن با سایر بیماری‌هایی که به بثورات پوستی شبیه آبله مرغان، سرخک، گال و سیفلیس منجر می‌شود، بدون کمک تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی دشوار است.
نشانه‌های آبله میمون چیست و نحوه ابتلا به آن به چه صورت است؟
نشانه‌های اولیه شامل تب، سردرد، ورم، کمردرد، درد عضلات و بی‌حالی عمومی است.
هنگامی که تب شروع می‌شود، جوش‌ها و التهاب‌های پوستی ایجاد می‌شوند که اغلب از صورت شروع می‌شوند، سپس به سایر قسمت‌های بدن، معمولاً کف دست‌ها و کف پا گسترش می‌یابند.
این جوش‌ها که می‌توانند با خارش زیاد همراه باشد، تغییر می‌کنند و مراحل مختلفی را طی می‌کند تا در نهایت یک جای زخم ایجاد می‌شود که بعداً می‌ریزد. ضایعات می‌توانند باعث باقی ماندن جای زخم شوند.
ضایعات قبل از افتادن مراحل زیر را طی می کنند:
- ماکول ها
- پاپول ها
- وزیکول ها
- پوسچول
- دلمه
عفونت معمولاً خود به خود برطرف می‌شود و بین ۱۴ تا ۲۱ روز طول می‌کشد.
آبله میمون می‌تواند زمانی که فردی در تماس نزدیک با فرد آلوده باشد سرایت کند. این ویروس می‌تواند از طریق پوست زخم شده، دستگاه تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان وارد بدن شود.
این بیماری پیش از این به عنوان یک عفونت مقاربتی توصیف نشده بود، اما می‌تواند از طریق تماس مستقیم در طول رابطه جنسی منتقل شود.
آبله میمون همچنین می‌تواند از طریق تماس با حیوانات آلوده مانند میمون‌ها، موش‌ها و سنجاب‌ها یا اشیاء آلوده به ویروس مانند رختخواب و لباس منتقل شود.
در آفریقا، آبله میمون باعث مرگ 1 نفر از هر 10 نفری می شود که به این بیماری مبتلا می شوند.
انتقال بیماری آبله میمون چگونه انجام میگیرد؟
انتقال انتقال ویروس آبله میمون زمانی اتفاق می‌افتد که فرد از طریق حیوان، انسان یا مواد آلوده به ویروس با ویروس تماس پیدا کند. ویروس از طریق پوست ناسالم، دستگاه تنفسی یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود. انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا خراش، تماس مستقیم با مایعات بدن یا ادرار و مدفوع حیوان، یا تماس غیرمستقیم از طریق بسترهای آلوده رخ دهد. تصور می شود که انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می افتد. قطرات تنفسی معمولاً نمی توانند بیش از چند فوت حرکت کنند، بنابراین تماس چهره به چهره طولانی مدت مورد نیاز است. سایر روش‌های انتقال از انسان به انسان شامل تماس مستقیم با مایعات بدن و تماس غیرمستقیم از طریق لباس‌ها یا ملحفه‌های آلوده است.
چگونه میتوان از ابتلا به آبله میمون پیشگیری کرد؟
برای جلوگیری از ابتلا به ویروس آبله میمون اقدامات متعددی وجود دارد:
- از تماس با حیواناتی که می‌توانند حامل ویروس باشند خودداری کنید.
- از تماس با وسایلی مانند ملافه که با حیوان بیمار تماس داشته است خودداری کنید.
- بیماران آلوده را از دیگرانی که در معرض خطر عفونت هستند جدا کنید.
- پس از تماس با حیوانات یا انسان های آلوده، بهداشت دست را به خوبی رعایت کنید. به عنوان مثال، شستن دست ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی کننده دست الکلی.
- واکسن‌های مورد استفاده در برنامه ریشه‌کنی آبله محافظت در برابر آبله میمون را فراهم کرده‌اند.
درمان آبله میمون چیست؟
در حال حاضر، هیچ درمان مطمئن و اثبات شده ای برای ویروس آبله میمون وجود ندارد. برای کنترل شیوع آبله میمون در ایالات متحده، می توان از واکسن آبله، داروهای ضد ویروسی و ایمنوگلوبولین (VIG) استفاده کرد.
منابع: