کاردیومیوپاتی چیست؟
کاردیومیوپاتی بیماری است که میوکارد (عضله قلب) را تحت تاثیر قرار می دهد. کاردیومیوپاتی می تواند قلب را سفت، بزرگ یا ضخیم کند و باعث ایجاد بافت اسکار شود. در نتیجه، قلب نمی تواند خون را به طورموثر به بقیه بدن پمپ کند.
با گذشت زمان، قلب می تواند ضعیف شود و کاردیومیوپاتی می تواند منجر به نارسایی قلبی شود. برخی از افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی در نهایت نیاز به پیوند قلب دارند.
این مقاله که به انواع کاردیومیوپاتی، علائم، علل، روش تشخیص و درمان آن می پردازد، در گروه تحقیقاتی آزمایشگاه با کیفیت نیکو تهران تهیه شده است.
انواع کاردیومیوپاتی چیست؟
انواع کاردیومیوپاتی عبارتند از:
- کاردیومیوپاتی متسع
- کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک
- کاردیومیوپاتی ایسکمیک
- دیسپلازی بطن راست آریتموژنیک (ARVD).
- کاردیومیوپاتی محدود کننده
- کاردیومیوپاتی آمیلوئیدوز ترانس تیرتین (ATTR-CM).
- سندرم قلب شکسته (کاردیومیوپاتی ناشی از استرس یا تاکوتسوبو)
- کاردیومیوپاتی ناشی از شیمی درمانی
- کاردیومیوپاتی ناشی از الکل
- عدم فشرده سازی بطن چپ (LVNC).
- کاردیومیوپاتی مربوط به زایمان
علائم کاردیومیوپاتی چیست؟
علائم کاردیومیوپاتی عبارتند از:
- خستگی
- تپش قلب که احساس تپش یا بال زدن دارد
- درد قفسه سینه
- آریتمی
- تورم (ادم) در پاها یا مچ پاها
- تنگی نفس با فعالیت یا حتی در حالت استراحت
- نفخ شکم به دلیل تجمع مایعات
- مشکل برای خوابیدن
- ناراحتی یا فشار قفسه سینه
- سرگیجه، سبکی سر و غش
برخی از افراد هیچ علامتی از کاردیومیوپاتی ندارند و نیازی به درمان ندارند. برخی دیگر با پیشرفت بیماری خود علائمی را تجربه می کنند.
علت کاردیومیوپاتی ناشناخته است. با این حال، در برخی افراد، این نتیجه یک بیماری دیگر (اکتسابی) یا منتقل شده از والدین است.
برخی از بیماری ها که می توانند منجر به کاردیومیوپاتی اکتسابی شوند عبارتند از:
- فشار خون بالا در دراز مدت
- آسیب بافت قلب در اثر حمله قلبی
- ضربان قلب سریع در طولانی مدت
- مشکلات دریچه قلب
- ابتلا به کووید 19 (کرونا)
- برخی عفونت ها، به ویژه آنهایی که باعث التهاب قلب می شوند
- اختلالات متابولیک، مانند چاقی، بیماری تیروئید یا دیابت
- کمبود ویتامین ها یا مواد معدنی ضروری در رژیم غذایی، مانند تیامین (ویتامین B-1)
- عوارض بارداری
- تجمع آهن در عضله قلب (هموکروماتوز)
- رشد توده های ریز سلول های التهابی (گرانولوم) در هر قسمت از بدن، از جمله قلب و ریه ها (سارکوئیدوز)
- تجمع پروتئین های غیر طبیعی در اندام ها (آمیلوئیدوز)
- اختلالات بافت همبند
- مصرف بیش از حد الکل در طی سالیان متمادی
- استفاده از کوکائین، آمفتامین ها یا استروئیدهای آنابولیک
- استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان سرطان
انواع کاردیومیوپاتی عبارتند از:
کاردیومیوپاتی متسع. در این نوع کاردیومیوپاتی، بطن چپ بزرگ می شود (گشاد می شود) و نمی تواند به طور موثر خون را از قلب پمپ کند.
اگرچه این نوع می تواند افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد، اما اغلب در افراد میانسال رخ می دهد و احتمال ابتلا به آن مردان بیشتر است. شایع ترین علت بیماری عروق کرونر یا حمله قلبی است. با این حال، می تواند ناشی از تغییرات ژنتیکی نیز باشد.
کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک. این نوع شامل ضخیم شدن غیر طبیعی عضله قلب است که کار قلب را سخت تر می کند. بیشتر بر عضله بطن چپ تأثیر می گذارد.
کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک می تواند در هر سنی ایجاد شود، اما اگر در دوران کودکی رخ دهد، این وضعیت شدیدتر می شود. اکثر افراد مبتلا به این نوع کاردیومیوپاتی سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. برخی تغییرات ژنتیکی با کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک مرتبط است.
کاردیومیوپاتی محدود کننده. در این نوع، ماهیچه قلب سفت و انعطاف پذیرتر می شود، بنابراین نمی تواند منبسط شود و بین ضربان های قلب پر از خون شود. این نادرترین نوع کاردیومیوپاتی می تواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب افراد مسن را تحت تاثیر قرار می دهد.
کاردیومیوپاتی محدود کننده می تواند بدون هیچ دلیل شناخته شده ای رخ دهد (ایدیوپاتیک)، یا می تواند ناشی از یک بیماری در جای دیگری از بدن باشد که قلب را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند آمیلوئیدوز.
دیسپلازی آریتموژنیک بطن راست. در این نوع نادر کاردیومیوپاتی، عضله بطن راست با بافت اسکار جایگزین می‌شود که می‌تواند منجر به مشکلات ریتم قلب شود. اغلب به دلیل تغییرات ژنتیکی ایجاد می شود.
عوامل خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی چیست؟
عوامل خطر کاردیومیوپاتی - که برخی از آنها را نمی توانید تغییر دهید - عبارتند از:
- سابقه نارسایی قلبی، کاردیومیوپاتی یا ایست قلبی ناگهانی در خانواده
- سابقه شخصی حملات قلبی
- استفاده طولانی مدت از کوکائین یا الکل
- بارداری
- یک تجربه بسیار استرس زا، مانند از دست دادن یک عزیز
- پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای درمان سرطان
- شاخص توده بدنی (BMI) بالاتر از 30
عوارض کاردیومیوپاتی چیست؟
با بدتر شدن کاردیومیوپاتی، ممکن است سایر مشکلات قلبی مانند موارد زیر بروز کنند:
- آریتمی (ضربان قلب نامنظم)
- نارسایی قلبی
- سکته
- بیماری دریچه قلب
- ایست قلبی
- شوک قلبی
کاردیومیوپاتی چگونه تشخیص داده می شود؟
پزشک در مورد سابقه پزشکی می پرسد و همچنین معاینه فیزیکی انجام خواهد داد.
متخصص قلب یک ارزیابی کامل را انجام می دهد که ممکن است شامل طیف وسیعی از تست های تشخیصی باشد.
چه آزمایشاتی برای تشخیص کاردیومیوپاتی انجام می شود؟
آزمایشات برای تشخیص کاردیومیوپاتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- معاینات عمومی
- آزمایشات خون
- اشعه ایکس قفسه سینه
- سی تی قلب
- MRI قلب
- اکوکاردیوگرافی
- الکتروکاردیوگرام (EKG)
- تست استرس ورزش
- کاتتریزاسیون قلبی
- بیوپسی میوکارد.
کاردیومیوپاتی چگونه درمان می شود؟
درمان های کاردیومیوپاتی این بیماری را درمان نمی کند. با این حال، آنها می توانند در مدیریت علائم و کاهش سرعت پیشرفت بیماری کمک کنند. ممکن است تغییرات شیوه زندگی، داروها، دستگاه ها یا روش ها توصیه شوند. پزشک درمان را بر اساس نوع کاردیومیوپاتی و میزان پیشرفته بودن آن تعیین می کنند.
تغییر نحوه زندگی روزمره می تواند قلب شما را تقویت کند. راه های انجام این کار عبارتند از:
- خوردن غذای کم چرب و نمک
- وزن متعادل
- ورزش منظم
- خواب کافی
- کاهش سطح استرس
- پرهیز از مصرف مواد دخانی
- اجتناب از الکل
بسته به علت، مورد خاص، کاردیومیوپاتی و هر بیماری زمینه‌ای دیگر، برخی داروها می‌توانند جریان خون را بهبود بخشند و علائم را مدیریت کنند.
متخصص قلب ممکن است داروهای زیر را تجویز کند:
- داروهای ضد فشار خون
- رقیق کننده های خون (ضد انعقادها).
- داروهای ضد آریتمی
- داروهایی برای کاهش کلسترول.
- آنتاگونیست های آلدوسترون
- کورتیکواستروئیدها
گاهی نیز دستگاه هایی در بدن بیمار قرار داده می شود که می تواند ریتم نامنظم قلب را درمان کند. این دستگاه ها ضربان قلب را کنترل می کنند. هنگامی که آریتمی شروع می شود، آنها تکانه های الکتریکی را به قلب می فرستند. این دستگاه ها عبارتند از:
- ضربان سازها
- دفیبریلاتورهای کاردیوورتر قابل کاشت (ICD).
- دستگاه هایی برای بهبود جریان خون
اگر علائم شدید یا بیماری های زمینه ای قلبی دارید، ممکن است پزشک روش جراحی را توصیه کند. پزشکان معمولاً فقط زمانی جراحی قلب باز یا پیوند قلب را توصیه می کنند که تمام درمان های دیگر منجر به بهبودی نشده باشند.
منابع:
https://www.hopkinsmedicine.org/